هانتینگتون اختلالی است که منجر به حرکات عجیب و غیر ارادی در افراد مبتلا شده و می­تواند خلق و خو و قدرت تفکر آنها را تحت تاثیر قرار دهد. در افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون، سلول­های عصبی در قسمتی از مغز از بین می­روند.  هانتینگتون یک بیماری ارثی است. اگر مادر یا پدر به هانتینگتون مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزند به این بیماری ۵۰ درصد است.  علائم این بیماری در افراد مبتلا معمولاً در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی تظاهر پیدا می­کند، اما برخی از افراد علائم را بسیار زودتر از این سنین نشان می­دهند.

علائم بیماری هانتینگتون شامل حرکات غیرارادی در صورت، بدن، بازوها و پاها، افسردگی، اضطراب، تحریک پذیری، عصبانیت و بی تفاوتی، مشکل در ارتباط برقرار کردن با دیگران، توهم، مشکل در درست فکر کردن، فراموشی و کاهش وزن می­باشد.

تشخیص این بیماری از طریق آزمایش خون برای بررسی ژن­هایی که منجر به بیماری هانتینگتون می­شوند، صورت می­گیرد. قبل از انجام این تست معمولا مشاوره ژنتیک انجام می­شود.

در حال حاضر هیچ درمانی برای تغییر وضعیت بیماری هانتینگتون در دسترس نمی­باشد.  درمان­های موجود بر کنترل علائم و مراقبت­های حمایتی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران تمرکز دارند. با وجود شرایط سخت برای بیماران، پزشکان باید با دقت بیشتری از آنها و خانواده­هایشان مراقبت نمایند.

تترابنازین داروی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان اختلالات حرکتی بیماری هانتینگتون می­باشد. این اختلالات حرکتی تحت عنوان کره هانتینگتون  chorea) ( شناخته می­شوند. علاوه بر این تحقیقات نشان داده است که تترابنازین در درمان اختلالات حرکتی غیرارادی و ناخواسته در صورت، دهان و زبان و انقباضات غیر ارادی عضلات (دیستونی) در افرادی که به دیسکنزی تاخیری (tardive dyskinesia) مبتلا هستند، نیز مفید می­باشد. تترابنازین برای درمان تیک در بیماران مبتلا به سندرم تورت (Tourette syndrome) نیز استفاده می­شود. برای درمان علائم افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به هانتینگتون، داروهای ضد افسردگی و اضطراب تجویز می­شود. در برخی مواقع بیماران باید از واکر یا ویلچر استفاده کنند و یا می­توانند برای کنترل علائم بیماری از فیزیوتراپی یا گفتار درمانی کمک بگیرند.