• در طول مصرف این دارو از استفاده از مکمل ها و غذاهایی که سطح پتاسیم بالایی دارند خودداری کنید.
• مصرف همزمان این دارو با داروهای: مکمل های پتاسیم، مهارکننده های ACE، آنتاگونیست های آنژیوتانسین II، ضد التهاب های غیر استروئیدی،اپلرنون، آمیلوراید و هپارین می تواند سبب افزایش ریسک بروز هایپرکالمی شود.
• مصرف همزمان این دارو با دیگوکسین ممکن است سبب افزایش نیمه عمر دیگوکسین شود.
• در طول مصرف این دارو لازم است بیمار از لحاظ سطح الکترولیت های خون مورد ارزیابی قرار گیرد.
• مصرف این دارو ممکن است سبب افزایش گذرای اوره خون شود به خصوص در بیمارانی که اختلالات کلیوی دارند.
• ممکن است در طول مصرف این دارو فرد دچار ژینکوماستی شود که وابسته به دوز دارو و مدت زمان مصرف دارو می باشد و به طور معمول با قطع دارو برگشت پذیر است.
• مصرف این دارو در برخی بیماران ممکن است سبب بروز سرگیجه و خواب آلودگی شود، بنابراین لازم است هنگام رانندگی و یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارند احتیاط شود.
• دارو را كاملاً مطابق با دستور پزشك مصرف نمایید.

در صورت فراموش كردن یك نوبت دارو به محض به یادآوردن بلافاصله آن را مصرف كنید ولی اگر تقریباً زمان نوبت بعدی فرا رسیده بود از مصرف آن صرف نظر كرده مطابق قبل دارو را مصرف كنید و از دو برابر كردن مقدار مصرفی دارو پرهیز نمایید.

• درمان ادم: ۲۵ تا ۲۰۰ میلی گرم روزانه در ۱ تا ۲ دوز منقسم
• درمان هایپوکالمی: ۲۵ تا ۱۰۰ میلی گرم یک بار در روز
• درمان پر فشاری خون: دوز اولیه: ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم در ۱ تا ۲ دوز منقسم، بعد از ۲ هفته با توجه به پاسخ بیمار ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
• تشخیص آلدوسترونیسم اولیه: تست طولانی مدت: ۴۰۰ میلی گرم یک بار در روز برای مدت ۳ تا ۴ هفته. تست کوتاه مدت: ۴۰۰ میلی گرم یک بار در روز برای مدت ۴ روز. پس از تشخیص آلدوسترونیسم تا زمان جراحی دارو به صورت ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم یک بار در روز تجویز می شود..
• نارسایی قلبی حاد: دوز اولیه: ۱۲/۵ تا ۲۵ میلی گرم یک با در روز. در مورد بیمارانی که ۲۵ میلی گرم در روز را می توانند تحمل کنند دوز دارو ممکن است تا ۵۰ میلی گرم در روز افزایش پیدا کند. در صورتی که ۲۵ میلی گرم در روز برای بیمار قابل تحمل نباشد میتوان دوز دارو را به ۲۵ میلی گرم یک روز در میان کاهش داد.