این تکنیک ها می توانند به کنترل مثانه کمک کنند:

1. آموزش عضلات مثانه:

این تکنیک به مثانه کمک می کند تا حجم بیشتری از ادرار را در خود نگه دارد، در نتیجه تعداد دفعات دفع ادرار کاهش می یابد. در این تکنیک، بیمار در زمان های معین و برنامه ریزی شده به دستشویی می رود. برای مثال بیمار برنامه ریزی می کند تا به فاصله هر یک ساعت به دستشویی برود. در این حالت او خود را موظف می داند هر یک ساعت به دستشویی برود حتی اگر احساس نیاز به دفع ادرار نداشته باشد و یا ممکن است بیمار زودتر از یک ساعت احساس نیاز به دفع ادرار داشته باشد، در این حالت نیز سعی می کند تا اتمام زمان مقرر شده صبر کند. بنابراین بیمار به برنامه یک ساعته دفع ادرار عادت کرده و یاد می گیرد که زمان بین هر بار دفع ادرار را افزایش دهد. با گذر زمان بیمار ممکن است این قابلیت را به دست آورد که مثانه خود را طوری تقویت کند تا بتواند بین هر بار دفع ادرار ۳ تا ۴ ساعت صبر کند.  بازآموزی مثانه زمانبر بوده و نیازمند تلاش است اما روش موثری برای رهایی از بی اختیاری بدون نیاز به دارو و جراحی می باشد.

2. استراحت و تمرکز در زمان فوریت دفع ادرار:

استراحت و تمرکز می تواند به برطرف شدن فوریت برای دفع ادرار کمک کند. زمانی که دچار فوریت دفع ادرار می شوید، بایستید و یا بنشینید، نفس عمیق بکشید و به عضلات لگن فشار آورید و اجازه دهید تا حس نیاز به دفع ادرار از بین برود. سپس به آرامی به سمت دستشویی بروید.

3. ورزش های عضله لگن:

این ورزش ها ماهیچه های کنترل کننده جریان ادرار را تقویت می کنند. اگرچه این ورزش ها مفید هستند اما معمولاً بیماران آنها را اشتباه انجام می دهند. از پرستار یا پزشک خود بخواهید تا نحوه صحیح انجام آن را به شما آموزش دهند.

گزینه های درمان بی اختیاری ادراری متفاوت است و به نوع آن و جنسیت بیمار بستگی دارد. برخی از گزینه های درمان عبارت اند از:

• داروهایی که مثانه را به حالت استراحت در می آورند:

این داروها علائم بیماری را کنترل می کنند و شامل اکسی بوتینین، تولترودین و سولیفناسین می باشند. سولیفناسین دارویی است که یکبار در روز مصرف می­شود و به طور چشمگیری منجر به بهبود علائم بی اختیاری ادراری می گردد. این دارو اثربخشی درمانی سریع و ماندگار داشته و عوارض جانبی آن از جمله خشکی دهان و یبوست محدود می باشد. سولیفناسین برای خط اول درمان در بیماران مسن نیز مناسب می باشد.

• جراحی:

جراحی روش درمانی دیگری است که به ترمیم بافت های اطراف مثانه و بافت های کنترل کننده جریان ادرار کمک می کند.

• تحریک الکتریکی اعصابی که مثانه را به حالت استراحت در می آورند.

بسیاری از افرادی که به بی اختیاری مبتلا هستند می توانند کنترل مثانه خود را به دست بیاورند و یا حداقل از میزان علائم بیماری خود بکاهند. بهتر است درمورد آن با پزشک خود مشورت کرده تا با کمک او بهترین روش ممکن برای بهبود بیماری خود را پیدا کنید.